Of een boek goed is, weet je pas wanneer je het hebt gelezen. Op dit blog laat ik weten welke boeken volgens mij de moeite van het lezen zeker waard zijn. Een mix van oud en nieuw, van jong en volwassen, maar één ding staat vast: het zijn allemaal Goede Boeken.

zaterdag 15 oktober 2011

Leugens - Helen Vreeswijk

Helen Vreeswijk is rechercheur en auteur van populaire boeken als Loverboys, Overdosis en Eerwraak. In Leugens schrijft ze over huiselijk geweld. Alberts gezin lijkt normaal, maar als zijn vader een verkeerde bui heeft mishandelt hij zijn moeder. En Albert kan er niets tegen doen. Heftig!

Een keurig gezin: vader, moeder en twee kinderen, Albert en Chantal, maar achter de voordeur gaat het zó verschrikkelijk mis. Alberts vader heeft zichzelf niet in de hand en slaat de boel geregeld kort en klein. De situatie wordt onleefbaar en Albert zoekt zijn heil in de kroeg, bij verkeerde vrienden en bij zijn vriendin Evelien, die langzamerhand een obsessie voor hem wordt.

Geweldsexplosies
Helen Vreeswijk schrijft op een realistische manier over pittige thema’s. Leugens gaat over huiselijk geweld, een onderwerp dat zo heftig is dat je er liever níet over zou lezen. In Leugens lees je vanuit verschillende standpunten over de problemen bij Albert thuis. Over de angst, de dreiging en de onvermijdelijke gewelddadige explosies van zijn vader. Daarnaast laat Vreeswijk zien hoe het probleem van vader op zoon doorgegeven kan worden als Albert op een dag op het punt staat Evelien te mishandelen.

Wraak
Hoewel Leugens ruim driehonderd bladzijden telt, vlieg je er zo doorheen. Vreeswijk schrijft vlot en laat je als lezer de problemen van Albert, zijn moeder en zijn zusje meebeleven. Daarnaast laat ze je meekijken met het werk van de recherche. Én met Alberts vader, die wraak wil wanneer hij erachter komt dat zijn moeder van hem wil scheiden. Leugens is een schitterend boek. Het pakt je beet en laat je niet los tot je de laatste bladzijde gelezen hebt.

Manteau (2010)


zaterdag 8 oktober 2011

Het wezen van de olifant - Toon Tellegen

Dat de olifant graag in bomen klimt en telkens weer naar beneden valt, was al bekend uit de eerdere boeken van Toon Tellegen. In zijn meest recente boek, Het wezen van de olifant, wordt duidelijk waarom de olifant dit steeds weer doet: hij kan niet anders.

Na onder andere De genezing van de krekel en Het vertrek van de mier, waarin het voornamelijk draaide om de krekel en de mier, staat de olifant nu centraal. Keer op keer valt de olifant en breekt hij alles wat maar breken kan. Gelukkig komen de andere dieren uit het bos hem te hulp: zij vragen zich af wat zíj zouden doen als ze de olifant waren en geven hem tips – ieder op zijn eigen manier.

Als ik de olifant was…
Als geen ander weet Tellegen dieren te personifiëren. Iedere bewoner van het bos heeft een eigen karakter en een eigen kijk op de situatie van de olifant. De mus leert de olifant niet te vallen, de slak bedenkt dat hij nooit meer zou klimmen en de boktor voorspelt dat hij verschrikkelijk boos zou zijn als hij de olifant was. De kakkerlak vergelijkt zijn eigen leven met dat van de olifant en wijst de olifant erop dat het altijd nog erger kan:

Beste olifant  
Wat moet ú gelukkig zijn
Dat u mij niet bent.
Val zacht.
                        De kakkerlak

Geluk vinden
In de hoofdstukken waarin de verschillende dieren de olifant proberen te helpen, wordt al snel duidelijk dat de olifant geen keus heeft: hij móét klimmen om gelukkig te zijn. De verte te zien maakt hem zo blij, dat hij begint te dansen en een pirouette maakt. En ja… Vallen hoort daar kennelijk bij.
Wanneer bijna alle dieren hun adviezen hebben gegeven, komt de olifant aan het eind van het boek zelf aan het woord. Onder het kopje Wat de olifant ’s nachts, als hij niet slapen kon, schreef staan gedichten geschreven vanuit het perspectief van de olifant. Eerlijk, aandoenlijk en soms hartverscheurend geeft hij zijn gevoelens prijs:

            Ik begrijp het wel

            als een boom in míj zou klimmen,
            het vel van mijn slurf af zou trappen,
            op mijn tanden zou gaan staan zodat ze breken
            zich aan mijn oren omhoog zou trekken
            en ten slotte boven op mijn hoofd zou dansen

            dan zou ik hem ook laten vallen.

De overpeinzingen van de dieren en de poëzie van de olifant zijn te bijzonder om niet een voor een te lezen. Wil je Het wezen van de olifant toch in één woord samenvatten, dan is het evenwel simpel: het is een juweeltje.

Querido (2010)